Dictionary of Greek. 2013.
ὅθι — where indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὅθ' — ὅθι , ὅθι where indeclform (adverb) ὅτε , ὅστε who neut nom/voc/acc sg (attic) ὅτι , ὅστις that neut nom/acc sg ὅτε , ὅτε when indeclform (conj) ὅτι , ὅτι 1 for what indeclform (adverb) ὅτι , ὅτι 2 for what indeclform (conj) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὅθιπερ — ὅθι where indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τόθι — Α επίρρ. (ποιητ. τ.) 1. (ως απόκριση στο ερωτ. πόθι και στο αναφ. ὅθι) σε αυτή τη θέση 2. όπου («ὡρμάθη ποτὶ σᾱμα πατρός, ὅθι καρτερὸς Ἴδας κεκλιμένος θαεῑτο μάχην», Θεόκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Το επίρρ. έχει σχηματιστεί από το θ. το (βλ. λ. τόθεν) τού ουδ … Dictionary of Greek
όθε — και όθι και όθενε επίρρ. τοπ., εκεί όπου, απ όπου: Όθιβρεθώ κι όθι σταθώ τον πόνο μου θα λέω (δημ. τραγ.) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
AEAEA — ita Circe dicta est (inquit Turnebus Adversar. l. 7. c. 14.) Homeri exemplô. Ductum epitheton a peninsulâ Aeâ sita ad Phasin amnen, ut idem sit ac Colchica. Sic Eustathius in 1. Odys. Αἰαίη, ἀντὶ τȏυ Κολχιχή. Αἶα γὰρ πόλις Κολχίδος παρὰ Λυκόφρονι … Hofmann J. Lexicon universale
ALCANDRE — Polybii Thebani, hominis ditissimi, uxor. Homer. Od. δ. v. 126. Α᾿λχάνδρη Πολύβοιο δάμαρ, ὅς ἔναἰ ενὶ Θήβης Αἰγυπτίης, ὅθι πλεῖςτα δόμοις ενὶ κτήματα κεῖται … Hofmann J. Lexicon universale
ARIMA — I. ARIMA locus Ciliciae, vel Syriar, vel in Prithecusis, iuxta Tyrrhenos, ubi Typhoeum terrâ obrutum in fabulis legimus. Steph. Homer. Il. 2. v. 782. Γαῖα δ᾿ ὑπεςτονάχιζε Διῒ ὡς τερπικεραύνῳ Χωομένῳ, ὅτε τ᾿ ἀμφι Τυφωεἱ̈ γαῖαν ἱμάςςῃ Ε᾿ιν Α᾿ρίμοις … Hofmann J. Lexicon universale
CYANEAE — insulae duae, sive potius scopuli ad os Thratii Bospori, prope pontum Euxinum, modicô spatiô inter se distantes. Una Europae, in Thracia, iuxta Punicum promontor. Altera Asiae, in littore Bithyniae, prope Ancyraeum promontor. Baudrand; Unde… … Hofmann J. Lexicon universale
IOSUA — I. IOSUA fil. Nun, Num. c. 13. v. 16. 1. Par. 1. 7. v. 27. Ios. c. 1. v. 1. fuit minister et suecessor Mosis, qui populum Israel per sicentum Iordanis alveum in terram Canaan introduxit. Ο῾μώνυμος et typus Servatoris aostri Iesu Christi, qui… … Hofmann J. Lexicon universale
